മരങ്ങള്‍ നഷ്ടപ്പെട്ടവര്‍.

ഞങ്ങള്‍, ഒരു പകല്‍ കൊണ്ട്  മരങ്ങള്‍ നഷ്ടപ്പെട്ടവര്‍.
ചാരു നീലാകാശം കണ്ടു ശാന്തമായുറങ്ങിയവര്‍.
പൂക്കളിറുക്കാതെ ,
പുല്ലിനെ വേദനിപ്പിക്കാതെ നടന്നു പോകുന്നവര്‍...
ഞങ്ങളുണര്‍ന്നു വന്നപ്പോഴേക്കും,
ആ മരങ്ങളൊക്കെ നഷ്ടമായിരുന്നു...

സ്വപ്നം പോലൊരു മുള്ളിലവ്..
ചാരി മയങ്ങിയ പൂവള്ളി..
ചന്ദ്രക്കാരന്‍ മാങ്ങയുടെ മണം വിട്ടു പോയില്ല..
മുറിച്ചിട്ട ചില്ലക്കൈകളില്‍,
ഉണ്ണിമാങ്ങകള്‍ ഉറങ്ങിക്കിടന്നു..
ആഞ്ഞിലിച്ചക്കകള്‍ സ്വര്‍ണ നിറമുള്ള
ഉള്ളുചിതറി ചെളിമണ്ണില്‍ പൂണ്ടു. 
കുടിയിറക്കപ്പെട്ടവര്‍ 
ചിറകടികളുടെ വിഹ്വലതയില്‍ ഒറ്റപ്പെട്ടു..

മരങ്ങള്‍ നഷ്ടമായ പറമ്പില്‍
ആ വീട് , (ഇനിയത് ഞങ്ങളുടേതല്ല)
ദിനോസറിന്‍റെ അസ്ഥികൂടം പോലെ
വിളറി വെറുങ്ങലിച്ചു നിന്നു...

രാത്രി ഉറക്കം വരാതെ കിടന്നപ്പോള്‍‍,
അവന്‍ പറഞ്ഞു:
"നമ്മുടെ വീട്ടില്‍ നിറയെ മരങ്ങള്‍ വേണം...
നടപ്പാതയ്ക്ക് ഇരുവശവും
മെയ്‌ ഫ്ലവറും കണിക്കൊന്നയും,
കത്തുന്ന പൂക്കൂടകള്‍ പിടിയ്ക്കണം..."

മരങ്ങള്‍ നഷ്ടപ്പെട്ടവന്‍റെ ദുഃഖം
കടലിലും കാറ്റിലുമൊതുങ്ങില്ല..
അടിയൊഴുക്കില്‍ പൂണ്ട്,
മഞ്ഞുമല പോലെ തുമ്പ്  മാത്രം വെളിപ്പെട്ട്,
തീവ്രമായ ഒരു കഷ്ണം നിലാവ് പോലെ
നീലിച്ചു കനത്ത ഒരു തുള്ളി കാനല്‍ വെള്ളം പോലെ
അത് ,
അവന്‍റെ കണ്ണില്‍ പറ്റികിടന്നു..