വെറുതെയിരിക്കുമ്പോള്‍
ഒരു കവിത എഴുതാം
എന്നാരോ പറഞ്ഞു...
വെറുതെയിരുന്നില്ല,
കവിത എഴുതിയുമില്ല..

നാഴികയ്ക്ക് നാല്പതു വട്ടം വെള്ളം കോരി,
അടുപ്പില്‍ തീയണയാതെ നോക്കി,
തുണികള്‍ വെളുപ്പിച്ചു തന്നെ നിര്‍ത്തി,..
ചൂടാറാത്ത ചായയും
നറും മണം പോകാത്ത പിട്ടും,
വെന്തു മലര്‍ന്ന ചോറും,
അടുക്കളയില്‍ പുതുജന്മങ്ങള്‍ ഉയിര്‍ത്തുകൊണ്ടിരുന്നു..

ഇടയ്ക്കെപ്പോഴോ ജനലിലൂടെ വന്ന മഴ നോക്കിച്ചിരിച്ചു..
പിച്ചകം പൂത്തെന്നു കാറ്റ് വന്നു പറഞ്ഞു...
പുലര്‍ച്ചെ കിണറ്റിന്‍ കരയില്‍
മുഖം കഴുകുമ്പോള്‍
ഉദയസൂര്യന്‍റെ ഇളം രശ്മികള്‍ കണ്ണിറുക്കി...
എങ്കിലും,
വെറുതെയിരുന്നില്ല,
കവിത എഴുതിയുമില്ല.